We did it!

Yihaa!! We zijn er geraakt! We zijn zaterdag, na gelopen te hebben in het prachtig decors van de Drei Zinnen (zie foto), gefinished in Sexten en hebben plaats 73 overall van de 300 deelnemende teams en de 32e plaats bij de (snelle) mannenteams!! Hieronder nog een klein verslagje van de laatste etappes.

In tegenstelling tot de meeste andere ploegen voelden we ons elke dag conditioneel sterker en sterker. Hierop hebben we dan ook geleidelijk aan elke dag het tempo wat opgedreven. Geert zijn lichaam is ijzersterk en kan dit goed aan maar blijkbaar is mijn lichaam kwetsbaarder :-). Nadat we op het einde van de 6e etappe naar beneden zijn "gevlogen", heb ik er een overbelasting in mijn linker enkel aan overgehouden.

Daar opgeven geen optie was, heb ik de ochtend erop m'n enkel laten intapen en zijn we gestart aan de 7e etappe: 42.195km en 2000hm. De eerste kilometers van de etappe waren relatief vlak en hier hebben we een mooie voorsprong kunnen nemen. Na een lange steile klim kwamen we vervolgens op een prachtige hoogvlakte. De plaats om terug wat te versnellen dacht ik. Maar... het had geen zin. Bij elke stap ging er een hele pijnscheut vanuit mijn enkel naar boven. Ik kon niet meer lopen, amper stappen. Hierop hebben we ons gewend naar het rescue team met de vraag of deze m'n enkel volledig kon vasttapen. Dit was op die plaats echter niet mogelijk. Het enige dat hij kon doen was me twee pijnstillers geven. Deze heb ik snel ingenomen om dan verder te strompelen over het gladde parcours. Man man, ik zag op dat moment het even niet meer zitten en had nog maar één doel: aankomen. Om de pijn te verbijten heb ik m'n MP3 speler opgezet en ben ik in "trance" verder gepikkeld, stap na stap, voet achter voet. Na een 45minuten begonnen de pijnstillers te werken en werd de pijn terug draagelijk. Hierdoor kon ik terug zachtjes lopen. Geert maande me (wijzelijk) meermaals aan dat we tijd genoeg hadden maar ik kon het klassement niet uit m'n hoofd zetten. Na wat aanmoedigingen van onze supporters langs het parcours en door een derde pijnstiller bij de laatste bevoorrading zijn we uiteindelijk aangekomen!

De laatste etappe was er één naar waar we beiden hadden uitgezien. We zouden langs de prachtige rotsformaties van de Drei Zinnen lopen op 2400m. Die ochtend zijn we extra vroeg naar de start gegaan om m'n enkel volledig vast te laten tapen zodat deze ontlast werd. Hierna nog een pijnstiller gekregen en klaar waren we voor de start! Het was de laatste etappe dus nu was het even ogen dicht en knallen !! :-) We zijn tegen een waanzinning tempo over de bergen gelopen en voelden ons nog zo goed dat er zelfs tijd over was om foto'tjes te maken! De tape en de pijnstiller deden hun werk goed en de laatste dag zijn we als 19e mannenteam over de finish gelopen. Onze beste prestatie! Hieronder alvast een sfeerfoto na de laatste etappe samen met enkele andere belgische teams!



Binnenkort zullen we een kort filmpje posten en wat extra foto's.